Aalsmeer 8 Januari 1940

Lieve ouders, broers enz.

Het wordt weer hoog tijd, dat ik eens een brief naar huis stuur, want anders denken jullie, dat ik niet meer besta. Het is er echter heel de week niet van gekomen om te schrijven, want iederen avond, of liever ieder oogenblik dat wij vrij waren zijn we wezen schaatsen. Nu het echter aan het dooien is, heb ik weer tijd genoeg om eens te schrijven. We hebben het tegenwoordig niet zoo heel erg druk, niets dan repeteeren en veel excerceeren. Alles wijst er op, dat we spoedig zullen vertrekken. Er begint nu schot in te komen. Zaterdag j.l. Zijn er weer een 70 man met transportverlof gegaan en wij behooren nu tot een der oudste klassen. A.s. Maandag, dus volgende week hebben we “eindexamen” en volgende week Dinsdag krijgen we alweer verlof. Dinsdagmiddag na half vier mogen we vertrekken. We gaan dan om 9 minuten over half vier met den trein hier vandaag. Het is dus wel ontzettend vlug, dat we weer naar huis komen. Van de 2e injectie, die we Zaterdag gehad hebben, heb ik niet de minste last gehad. Zaterdagmiddag zijn we op de Westeinderplassen wezen schaatsen. We hebben een flinke tocht gemaakt, die ongeveer 2½ uur duurde. 's Avonds ben ik op de ijsbaan wezen rijden. M'n voet, die al aardig goed was, deed me 's avonds weer veel pijn en ook gisteren heb ik er veel last van gehad, maar vanmorgen was de pijn zoo goed als over. Het is nu maar goed dat er geen behoorlijk ijs meer is, want anders ging het weer niet goed met m'n voet.

Veel nieuws weet ik niet, en ik ga dus maar eindigen. Zeer waarschijnlijk krijgen we 23 Jan. transportverlof.

Allen hartelijk gegroet van jullie zoon en broer

Ko Droogers