Haarlem 29 Januari 1940

Lieve ouders, br en z

Ik zal de pen maar weer eens opnemen en een briefje naar huis sturen. Volgens mij ben ik al beter maar de dokter denkt er anders over, want ik mag nog niet uit bed. Ik ben vandaag echter verhuisd naar een andere zaal, waar allemaal militairen liggen en dat is al een goed teeken dat ik goed vooruit ga. Zaterdagmiddag is de mijneer uit Aalsmeer waar ik altijd naar toe ga, bij me geweest.

Het is natuurlijk te begrijpen dat ze mij niet los laten uit het ziekenhuis, of ik moet weer geheel beter zijn. Ik word hier anders aardig dik en je kunt niet aan me zien dat ik “ziek” ben. Eten doe ik hier ontzettend veel.

Het is nu veel gezelliger voor mij geworden bij de militairen. Dat we plezier hebben, is te begrijpen, want we zijn geen van allen ziek. Ik moet nu 6 lepels levertraan drinken iederen dag om op te sterken zegt de dokter, en iederen dag een liter melk. Dat ik dik word is dus te begrijpen.

Gaat het daar bij jullie ook goed? En hoe gaat het met moe en de kleine Gerard. Ik hoop maar van goed. Ik maak het in ieder geval best en als het een beetje wil, ga ik eind deze week wel uit het ziekenhuis.

Jullie weten wel, dat er in het ziekenhuis net veel is te beleven en het is dus te begrijpen, dat ik niet veel nieuws weet te schrijven. Ik ga dus nu weer eindigen in de hoop, dat ik weer gauw in m'n uniform mag loopen en met de hartelijke groeten van

Ko Droogers

St. Elisabeth Gasthuis

Haarlem